تایلند، که به‌طور رسمی با نام پادشاهی تایلند شناخته می‌شود، پیش‌تر با نام سیام شناخته می‌شد (نام رسمی کشور تا سال ۱۹۳۹). تایلند کشوری در منطقهٔ جنوب‌شرق آسیا در شبه‌جزیرهٔ هندوچین است. این کشور از شمال‌غرب با میانمار، از شرق و شمال‌شرق با لائوس، از جنوب‌شرق با کامبوج هم‌مرز است و از جنوب به خلیج تایلند و مالزی متصل می‌شود. در جنوب‌غربی، با دریای آندامان مرز دارد. همچنین، تایلند مرزهای دریایی با ویتنام در جنوب‌شرق و با اندونزی و هند در جنوب‌غرب دارد. این کشور با جمعیتی نزدیک به ۶۶ میلیون نفر، مساحتی حدود ۵۱۳٬۱۱۵ کیلومتر مربع (معادل ۱۹۸٬۱۱۵ مایل مربع) را در بر می‌گیرد. بانکوک پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن است.
شواهد باستان‌شناسی حاکی از آن است که انسان‌ها حدود ۴۰٬۰۰۰ سال در منطقه‌ای که امروز تایلند نام دارد، سکونت داشته‌اند. این منطقه در ابتدا تحت حاکمیت اقوام مون، خِمِر و مالایی بوده است. مردم تای که گفته می‌شود در قرون پنجم تا هشتم میلادی در منطقهٔ دین بیین فو (در ویتنام امروزی) زندگی می‌کرده‌اند، در حدود قرن یازدهم میلادی شروع به مهاجرت به مناطق امروزی تایلند کردند و چندین حکومت مهم تأسیس کردند، از جمله پادشاهی سوخوتای، پادشاهی لانا و پادشاهی آیوتایا.
مورخان اغلب پادشاهی سوکوتای را نقطهٔ آغاز تاریخ تایلند می‌دانند. پادشاهی آیوتایا در سال ۱۳۵۰ میلادی بنیان‌گذاری شد و تا اواخر قرن چهاردهم، با غلبه بر امپراتوری خمر، به قدرت غالب منطقه تبدیل شد. این پادشاهی در نهایت پادشاهی سوکوتای را به قلمرو خود افزود. اولین تماس دیپلماتیک تایلند با یک کشور اروپایی در سال ۱۵۱۱ میلادی رخ داد، زمانی که نمایندگان پرتغال به آیوتایا سفر کردند. پادشاهی آیوتایا در دوران اوج خود قرار داشت تا اینکه در سال ۱۷۶۷ میلادی به‌طور کامل توسط برمه نابود شد.
پس از سقوط آیوتایا، پادشاه تاکسین بزرگ سرزمین‌های متلاشی‌شده را دوباره متحد کرد و پادشاهی تونبوری را بنیان نهاد که تنها ۱۵ سال دوام آورد. در پایان سلطنت او، درگیری‌های سیاسی منجر به اعدام او توسط شاه راما اول شد، که سپس پادشاهی راتاناکوسین را تأسیس کرد و در سال ۱۷۸۲ میلادی پایتخت را به بانکوک منتقل نمود.
در دوران امپریالیسم غربی در آسیا، سیام (نام آن زمان تایلند) تنها کشور جنوب‌شرق آسیا بود که از استعمار قدرت‌های غربی در امان ماند، هرچند بارها مجبور به واگذاری سرزمین‌ها، اعطای امتیازات تجاری و حقوق قضایی به قدرت‌های خارجی در قالب معاهدات نابرابر شد. در دوران سلطنت پادشاه چولالونکورن (راما پنجم)، سیام به یک سلطنت مطلقهٔ متمرکز تبدیل شد.
در جنگ جهانی اول، سیام به دلایل سیاسی برای اصلاح معاهدات نابرابر به متحدین پیوست. در اواخر دههٔ ۱۹۵۰، با وقوع یک کودتای نظامی به رهبری فیلد مارشال سارت تانارات، نفوذ سلطنت دوباره به سیاست تایلند بازگشت.
پس از یک انقلاب بدون خونریزی در سال ۱۹۳۲، سیام از سلطنت مطلقه به سلطنت مشروطه تبدیل شد و نام رسمی کشور نیز به تایلند تغییر یافت. در طول جنگ جهانی دوم، تایلند با ژاپن متحد شد. بعدها، در دوران جنگ سرد، تایلند به یکی از مهم‌ترین متحدان غیرعضو ناتو ایالات متحده تبدیل شد و نقش کلیدی در تلاش‌های ضدکمونیستی منطقه‌ای به‌عنوان عضوی از سازمان SEATO ایفا کرد.
با وجود دوره‌های کوتاه دموکراسی پارلمانی در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۹۰، تایلند همواره بین حکومت دموکراتیک و حکومت نظامی در نوسان بوده است. از دههٔ ۲۰۰۰ به بعد، کشور با درگیری‌های سیاسی مستمر میان طرفداران و مخالفان تاکسین شیناواترا، نخست‌وزیر منتخب که دو بار به قدرت رسید، روبرو بوده است. این درگیری‌ها منجر به دو کودتای نظامی در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۴ شد و در نهایت قانون اساسی جدیدی به تصویب رسید. پس از انتخابات عمومی سال ۲۰۱۹، یک دولت ائتلافی تشکیل شد. در فاصلهٔ سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، تظاهرات گسترده طرفداران دموکراسی شکل گرفت که درخواست‌هایی بی‌سابقه برای اصلاحات در ساختار سلطنت را مطرح کردند. ساختار کنونی قانون اساسی همچنان قدرت قابل توجهی به ارتش در عرصهٔ سیاسی کشور می‌دهد.
تایلند در امور جهانی به‌عنوان یک قدرت میانی شناخته می‌شود و از اعضای بنیان‌گذار آسه‌آن (ASEAN) است. همچنین، دومین اقتصاد بزرگ جنوب‌شرق آسیا را داراست.
مطالعه بیشتر »
