درک قانون کار در تایلند برای کارفرمایان و کارمندان فعال در این کشور از اهمیت بالایی برخوردار است. چارچوب حقوقی حاکم بر روابط استخدامی عمدتاً در «قانون حمایت از کارگر» مصوب سال ۲۵۴۱ (۱۹۹۸ میلادی) تعریف شده است که حقوق و وظایف هر دو طرف در یک قرارداد کاری را تعیین می‌کند. افزون بر این، «قانون مدنی و بازرگانی»، «قانون تأمین اجتماعی» مصوب سال ۲۵۳۳ (۱۹۹۰) و «قانون روابط کار» مصوب سال ۲۵۱۸ (۱۹۷۵) نیز مقرراتی مکمل در خصوص شرایط کاری، حل‌وفصل اختلافات و پوشش‌های تأمین اجتماعی ارائه می‌دهند. شرکت‌های خارجی که در تایلند فعالیت می‌کنند نیز هنگام استخدام نیروی خارجی باید از «قانون تجارت خارجی» مصوب سال ۲۵۴۲ (۱۹۹۹) تبعیت کنند.
اختلافات کاری در صنایعی که موضوع دستمزدها و شرایط کاری بحث‌برانگیز است، به‌طور گسترده‌ای مشاهده می‌شود. دادگاه‌های تایلند هنگام رسیدگی به این اختلافات رویکردی متعادل اتخاذ می‌کنند تا هم از حقوق کارکنان محافظت شود و هم کسب‌وکارها بتوانند به‌طور مؤثر به فعالیت خود ادامه دهند. با توجه به اینکه قانون کار تایلند الزامات سخت‌گیرانه‌ای را بر دوش کارفرمایان می‌گذارد، عدم رعایت این قوانین می‌تواند منجر به مجازات‌های سنگین، از جمله جریمه‌های مالی و حتی حبس شود. از این رو، آشنایی کامل با قوانین کار در تایلند برای حفظ سازگاری قانونی کسب‌وکار و تضمین رفتار منصفانه در محیط کار امری حیاتی به شمار می‌رود.
توجه: اطلاعات زیر ممکن است تغییر کند. لطفاً یک بار دیگر از منابع رسمی تحقیق و بررسی فرمایید. برای عبور مؤثر از پیچیدگی‌های قانون کار در تایلند، دریافت مشاوره تخصصی توصیه می‌شود.
منابع قانونی اصلی قانون کار در تایلند کدام‌اند؟
«قانون روابط کار» مصوب سال ۲۵۴۱ (۱۹۹۸ میلادی) نقطه‌عطفی در تاریخ تایلند به شمار می‌رود که با خود حمایت‌های حیاتی برای کارگران به همراه آورد؛ حمایت‌هایی که تا به امروز پابرجا مانده‌اند. حقوق مربوط به مذاکرات جمعی و حمایت در برابر اخراج ناعادلانه، بر ارزش ذاتی کارکنان تأکید دارد. در همین حال، اقدامات صنعتی به‌مثابه سوپاپ اطمینانی برای بیان نارضایتی‌ها در اقتصادی فزاینده متکی و درهم‌تنیده عمل می‌کنند.
برای تضمین عدالت و امنیت برای همگان، «قانون تأمین اجتماعی» مصوب سال ۲۵۳۳ (۱۹۹۰) پرداخت اجباری حق بیمه را پایه‌گذاری کرد تا از طریق تجمیع منابع، ریسک‌ها را کاهش دهد. چه در دوران بیکاری، بیماری یا کهولت سن، افراد مشمول این طرح می‌توانند به این سیستم اتکا کنند تا از فراز و نشیب‌های زندگی عبور کنند. کارفرمایانی که کارکنان جدید را به‌موقع ثبت‌نام می‌کنند، به تأمین مالی این صندوق در حال حاضر و در آینده کمک می‌کنند.
برای نیروهای متخصص خارجی، رعایت مفاد «قانون اشتغال اتباع خارجی» مصوب سال ۲۵۲۱ (۱۹۷۸) هم ضرورتی قانونی است و هم فرصتی حرفه‌ای. الزام به دریافت پروانه کار به کارفرمایان امکان می‌دهد مدارک صلاحیت نیروی کار را بررسی کرده و از سوء‌استفاده‌های احتمالی جلوگیری کنند. با این حال، نادیده گرفتن عمدی این مقررات می‌تواند عواقبی به مراتب سنگین‌تر از جریمه یا سلب وضعیت قانونی در پی داشته باشد. اخراج از کشور فرد را از خانه‌اش جدا می‌کند، از این رو احتیاط و دقت، بهترین همراه برای نیروی کار فراملی محسوب می‌شود.
قراردادها و توافق‌های کلیدی استخدام تحت قانون کار در تایلند کدام‌اند؟
در تایلند، قراردادهای کاری می‌توانند به صورت مکتوب یا توافقات شفاهی باشند. با این حال، مستندسازی کتبی به‌شدت توصیه می‌شود تا از بروز اختلافات احتمالی جلوگیری شود. قرارداد باید به‌روشنی وظایف شغلی، میزان حقوق و مزایا، ساعات کاری و شرایط فسخ قرارداد را مشخص کند. قراردادها می‌توانند مدت‌دار یا بدون مدت مشخص باشند، اما در هر دو حالت، باید با مفاد قانون کار تایلند مطابقت داشته باشند.
قرارداد مدت‌دار طبق قانون کار تایلند چیست؟
قرارداد مدت‌دار توافقی است که برای مدت مشخصی منعقد می‌شود. این نوع قرارداد باید به‌صراحت تاریخ شروع و پایان را مشخص کند و تمدید آن بدون رضایت هر دو طرف ممکن نیست. معمولاً از این نوع قرارداد برای پروژه‌ها، کارهای فصلی یا وظایف خاصی که در یک بازه زمانی محدود انجام می‌شوند، استفاده می‌گردد. قراردادهای مدت‌دار نیز مشمول قانون کار تایلند هستند؛ به این معنا که فسخ قرارداد پیش از تاریخ تعیین‌شده، بدون دلیل قانونی موجه، می‌تواند پیامدهای حقوقی در پی داشته باشد، از جمله درخواست غرامت از سوی کارمند.
قرارداد نامحدود طبق قانون کار تایلند چیست؟
قرارداد نامحدود، قراردادی است که فاقد تاریخ انقضای مشخص است و تا زمانی که یکی از طرفین – کارفرما یا کارمند – طبق شرایط تعیین‌شده در قانون کار تایلند آن را فسخ کند، ادامه می‌یابد. در این نوع قرارداد، در صورتی که فسخ بدون دلیل موجه صورت گیرد، کارمند مشمول دریافت مزایای پایان کار می‌شود. هرچه مدت خدمت کارمند تحت این قرارداد طولانی‌تر باشد، میزان مزایای پایان کار نیز افزایش می‌یابد.
دوره ارزیابی یا دوره آزمایشی طبق قانون کار تایلند چیست؟
بر اساس قانون کار تایلند، تعیین دوره آزمایشی مجاز است، اما نباید بیش از ۱۲۰ روز باشد. در طول این مدت، کارفرما می‌تواند صلاحیت کارمند را برای انجام وظایف محوله ارزیابی کند. چنانچه کارمند پس از پایان این دوره و بدون دلیل موجه اخراج شود، مستحق دریافت مزایای پایان کار متناسب با مدت خدمت خود خواهد بود. برای جلوگیری از بروز اختلاف، کارفرما باید مفاد مربوط به دوره آزمایشی را به‌روشنی در قرارداد استخدام درج کند.
بیشتر بخوانید: راهنمای جامع دوره ارزیابی کاری در تایلند و حقوق کارمندان
اجرایی بودن و محدودیت‌های توافق‌نامه‌های عدم رقابت و محرمانگی اطلاعات
کارفرمایان اغلب برای حفاظت از منافع تجاری خود، بندهای عدم رقابت و محرمانگی اطلاعات را در قراردادهای استخدامی می‌گنجانند. توافق‌نامه عدم رقابت، کارمند را از همکاری با رقبای تجاری یا راه‌اندازی کسب‌وکاری مشابه پس از ترک شغل خود منع می‌کند. با این حال، طبق قوانین تایلند، این نوع توافق‌نامه‌ها تنها زمانی قابل اجرا هستند که از نظر دامنه، مدت زمان و محدودیت‌های جغرافیایی، معقول و متناسب باشند. دادگاه‌ها ممکن است بندهایی را که بیش از حد محدودکننده بوده و حق اشتغال کارمند را به‌طور غیرمنطقی محدود می‌کنند، بی‌اعتبار اعلام کنند.
توافق‌نامه محرمانگی اطلاعات نیز تضمین می‌کند که کارمند در طول دوران اشتغال و حتی پس از پایان آن، اطلاعات حساس مربوط به شرکت را افشا نکند. این بند در صورتی که دامنه محرمانگی به‌طور شفاف تعریف شده و با ماهیت فعالیت‌های تجاری شرکت متناسب باشد، از نظر قانونی قابل اجرا خواهد بود. نقض این توافق‌نامه می‌تواند منجر به پیگرد قانونی و مطالبه خسارت از سوی کارفرما شود.
الزامات قانونی برای اصلاح قرارداد و جلب رضایت کارمند چیست؟
طبق قانون کار تایلند، هرگونه اصلاح در قرارداد استخدامی موجود باید با توافق دوجانبه میان کارفرما و کارمند صورت گیرد. کارفرما به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند به‌صورت یک‌طرفه مفاد اصلی قرارداد مانند میزان حقوق، شرایط کاری یا مسئولیت‌های شغلی را تغییر دهد، مگر اینکه رضایت صریح کارمند را کسب کرده باشد. در صورتی که کارفرما بدون موافقت کارمند اقدام به تغییر قرارداد کند، کارمند حق دارد شکایت خود را به دادگاه کار ارائه دهد.
در شرایطی که شرکت دچار تغییرات ساختاری شود—از جمله ادغام یا تملک—قراردادهای کاری موجود همچنان معتبر باقی می‌مانند، مگر آنکه قرارداد جدیدی به امضای طرفین برسد. اگر کارمند با تغییرات پیشنهادی کارفرما موافق نباشد، می‌تواند استعفا داده و با توجه به ماهیت تغییرات، واجد شرایط دریافت کامل مزایای پایان کار باشد.
نحوه رسیدگی به اختلافات قراردادهای کاری طبق قانون کار تایلند چگونه است؟
اختلافات مربوط به قراردادهای کاری معمولاً به دلیل ابهام در مفاد قرارداد، اخراج ناعادلانه یا نقض شرایط قرارداد به وجود می‌آیند. کارمندانی که معتقدند کارفرما مفاد قرارداد را نقض کرده است، در ابتدا می‌توانند از طریق مذاکره یا میانجی‌گری برای حل مشکل اقدام کنند. اگر این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، آنها می‌توانند شکایت خود را به اداره حمایت و رفاه کارگری ارائه دهند یا روند قضایی را در دادگاه کار آغاز کنند.
دادگاه‌های کار در تایلند به‌طور کلی رویکردی حمایتی از حقوق کارمندان دارند و اطمینان حاصل می‌کنند که کارفرمایان به اصول منصفانه استخدام پایبند باشند. در صورتی که دادگاه به این نتیجه برسد که فسخ قرارداد به‌صورت ناعادلانه انجام شده است، ممکن است حکم بازگشت به کار یا پرداخت غرامت صادر شود، که این تصمیم بسته به شدت تخلف صورت‌گرفته خواهد بود.
مقررات مربوط به ساعات کاری و پرداخت اضافه‌کار چیست؟
طبق قانون حمایت از کار (Labour Protection Act)، ساعات کاری عادی نباید از ۸ ساعت در روز یا ۴۸ ساعت در هفته تجاوز کند. برای مشاغلی که در شرایط خطرناک انجام می‌شوند، این میزان به ۷ ساعت در روز و ۴۲ ساعت در هفته کاهش می‌یابد. کارفرمایان موظف‌اند هفته‌ای یک روز تعطیلی به کارمندان اختصاص دهند که معمولاً روز یکشنبه است.
در خصوص اضافه‌کاری، کارفرمایان باید به کارکنانی که فراتر از ساعات کاری استاندارد کار می‌کنند، ۱.۵ برابر دستمزد ساعتی معمول را پرداخت کنند. چنانچه کار در روزهای تعطیل رسمی انجام شود، دستمزد باید دو برابر نرخ عادی پرداخت شود. همچنین کار در شیفت شب یا آخر هفته‌ها ممکن است شامل پرداخت‌های افزوده (Premium Pay) نیز باشد.
حداقل دستمزد و الزامات مربوط به مزایا چیست؟
حداقل دستمزد در تایلند بر اساس استان متفاوت است و به‌صورت دوره‌ای توسط کمیته دستمزد وابسته به وزارت کار مورد بازنگری قرار می‌گیرد. بر اساس آخرین به‌روزرسانی‌ها، حداقل دستمزد در بانکوک حدود ۳۳۷ تا ۴۰۰ بات تایلند در روز است. همچنین، کارفرمایان موظف‌اند مزایای قانونی را فراهم کنند که شامل مشارکت در صندوق تأمین اجتماعی می‌شود. این صندوق هزینه‌های مرتبط با مراقبت‌های درمانی، بازنشستگی و حوادث شغلی را پوشش می‌دهد.
کارکنان مستحق دریافت مرخصی سالیانه با حقوق، مرخصی استعلاجی، مرخصی زایمان و تعطیلات رسمی هستند. طبق قانون حمایت از کار، کارمندانی که حداقل یک سال به‌طور مداوم در یک محل کار فعالیت داشته‌اند، باید حداقل شش روز مرخصی سالیانه با حقوق دریافت کنند. مرخصی زایمان نیز تا ۹۸ روز قابل استفاده است که ۴۵ روز آن توسط کارفرما و مابقی توسط صندوق تأمین اجتماعی پرداخت می‌شود.
نحوه فسخ قرارداد و پرداخت حق اخراج طبق قانون کار در تایلند چگونه است؟
فسخ قرارداد کاری در تایلند باید طبق قانون کار تایلند انجام شود تا از بروز اختلافات قانونی جلوگیری شود. کارفرمایان ممکن است کارمندان را با یا بدون علت اخراج کنند. با این حال، اخراج بدون علت نیازمند پرداخت حق اخراج قانونی است که بستگی به مدت زمان خدمت کارمند دارد:
- کمتر از ۱۲۰ روز: هیچ حق اخراجی پرداخت نمی‌شود
- ۱۲۰ روز تا ۱ سال: معادل ۳۰ روز دستمزد
- ۱ سال تا ۳ سال: معادل ۹۰ روز دستمزد
- ۳ سال تا ۶ سال: معادل ۱۸۰ روز دستمزد
- ۶ سال تا ۱۰ سال: معادل ۲۴۰ روز دستمزد
- یش از ۱۰ سال: معادل ۳۰۰ روز دستمزد
فسخ فوری قرارداد بدون پرداخت حق اخراج در صورتی که کارمند مرتکب تخلفات جدی مانند تقلب، قصور منجر به خسارت یا نقض مقررات کاری شود، مجاز است. با این حال، کارفرما باید اطلاعیه کتبی مبنی بر دلایل فسخ قرارداد را به کارمند ارائه دهد.
قوانین کار برای کارکنان خارجی در تایلند چیست؟
کارکنان خارجی باید با قانون اشتغال خارجی (Alien Employment Act) مطابقت داشته باشند که دریافت مجوز کار معتبر را ضروری می‌سازد. برخی مشاغل، از جمله وکلا، حسابداران و معماران، برای اتباع تایلندی محدود شده‌اند. کارفرمایانی که کارگران خارجی استخدام می‌کنند باید از رعایت شرایط مجوز کار و مقررات ویزا اطمینان حاصل کنند، زیرا عدم رعایت این موارد منجر به جریمه‌های سنگین خواهد شد.
اتباع خارجی که بدون مجوز لازم در تایلند کار می‌کنند، با جریمه‌هایی تا سقف ۱۰۰,۰۰۰ بات و اخراج از کشور مواجه خواهند شد. کارفرمایانی که کارکنان خارجی ثبت‌نام‌نشده استخدام می‌کنند، ممکن است با اقدامات قانونی از جمله جریمه و تعلیق مجوز کسب‌وکار روبرو شوند.
چگونه اختلافات کارگری طبق قانون کار در تایلند حل و فصل می‌شود؟
اختلافات کارگری در تایلند از طریق مصالحه، داوری یا دعوی قضایی حل و فصل می‌شود. دادگاه کار اصلی‌ترین نهاد رسیدگی به اختلافات مربوط به اشتغال است. کارمندانی که معتقدند به طور ناعادلانه اخراج شده‌اند یا با آنها رفتار ناعادلانه‌ای شده است، می‌توانند شکایتی به دادگاه ارائه دهند.
قبل از رسیدن به مرحله دادخواهی، طرفین می‌توانند از طریق اداره حفاظت و رفاه کارگران به مصالحه بپردازند. اگر توافقی حاصل نشد، پرونده به دادگاه کار ارجاع می‌شود. دادگاه‌های تایلند معمولاً از حقوق کارمندان حمایت می‌کنند، بنابراین برای کارفرمایان ضروری است که مستندات صحیحی از شرایط اشتغال و اقدامات انضباطی خود داشته باشند.
نتیجه‌گیری
قانون کار در تایلند حوزه‌ای بسیار مقرراتی است که هدف آن برقراری تعادل میان حقوق کارفرما و حقوق کارمند است. قوانین اشتغال این کشور که از قانون حمایت از کارگران، قانون روابط کار و قانون تأمین اجتماعی ناشی می‌شوند، الزامات سخت‌گیرانه‌ای را بر کسب‌وکارها تحمیل می‌کنند و از رفتار عادلانه با کارگران اطمینان حاصل می‌کنند در حالی که به شرکت‌ها اجازه می‌دهند به طور مؤثر فعالیت کنند. کسب‌وکارهای خارجی باید هنگام استخدام کارکنان دقت بیشتری داشته باشند، زیرا عدم رعایت مقررات مجوز کار و تأمین اجتماعی منجر به جریمه‌های سنگین خواهد شد.
قراردادهای کاری، قوانین حداقل دستمزد، پرداخت‌های پایان خدمت و مکانیسم‌های حل اختلاف از ارکان اصلی حفظ یک کسب‌وکار قانونی و منطبق با قوانین هستند. کارفرمایان باید اطمینان حاصل کنند که قوانین کار در تایلند را به طور کامل درک کرده‌اند تا از بروز مشکلات حقوقی جلوگیری کنند. برای کسب‌وکارها و افرادی که نیاز به راهنمایی حقوقی در مسائل اشتغال دارند، توصیه می‌شود که از وکلای متخصص در زمینه حقوق کار در تایلند کمک بگیرند.
توجه: اطلاعات فوق ممکن است تغییر کند. لطفاً یک بار دیگر از منابع رسمی تحقیق و بررسی فرمایید. برای عبور مؤثر از پیچیدگی‌های قانون کار در تایلند، دریافت مشاوره تخصصی توصیه می‌شود.
