پارک ملی کائو یای، واقع در ۱۳۷ کیلومتری شرق بانکوک و در استان ناکون راچاسیما، یکی از بهترین مکان‌ها در جنوب‌شرق آسیا برای تماشای حیات‌وحش به‌شمار می‌رود. همین ویژگی باعث شده تا کائو یای یکی از جذاب‌ترین مقاصد گردشگری طبیعی در تایلند برای دوستداران طبیعت باشد. این پارک به‌ویژه مکان مناسبی برای مشاهده فیل‌های آسیایی وحشی، گیبون‌های دست‌سفید در خطر انقراض، چندین گونه از پرندگان شاخ‌دار (هورنبیل) و بسیاری دیگر از جانوران بومی تایلند است.
با وسعتی حدود ۲۱۶۸ کیلومتر مربع، کائو یای سومین پارک ملی بزرگ تایلند به شمار می‌رود. این منطقه بخشی از یکی از بزرگ‌ترین جنگل‌های موسمی نسبتاً بکر در جنوب‌شرق آسیا را در بر می‌گیرد، که به همین دلیل به عنوان یک میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
فراتر از تماشای حیات‌وحش، پارک ملی کائو یای میزبان چندین آبشار دیدنی است، از جمله آبشار «هائو سوات» که با فیلم «ساحل» (The Beach) به شهرت رسید. آبشارها در فصل باران به اوج شکوه خود می‌رسند، زمانی که به جریان‌هایی خروشان تبدیل می‌شوند و در میان جنگلی انبوه و مه‌آلود، منظره‌ای چشم‌نواز پدید می‌آورند.
بازدید از پارک ملی کائو یای
نزدیکی پارک ملی کائو یای به بانکوک باعث شده که بازدید از آن، چه به‌صورت مستقل و چه با تورهای سازمان‌یافته، آسان باشد. این پارک یکی از مقصدهای محبوب تورهای یک‌روزه از بانکوک است. انواع مختلفی از تورها برای بازدید از آن وجود دارد که بسته به علایق شما و مدت زمانی که در اختیار دارید، قابل انتخاب هستند.
چگونه به‌صورت مستقل به کائو یای برویم
اگر ترجیح می‌دهید به‌صورت مستقل سفر کنید، چند راه برای رسیدن به پارک ملی کائو یای وجود دارد. توجه داشته باشید که حتی در صورت سفر مستقل، باز هم نیاز دارید از پاک چونگ یا محل اقامتتان، یک تور برای بازدید از پارک رزرو کنید؛ مگر اینکه خودتان وسیله نقلیه داشته باشید. پارک کائو یای بسیار وسیع است و امکان بازدید پیاده‌روی در آن وجود ندارد.
می‌توانید از ترمینال اتوبوس مو چیت در بانکوک، سوار اتوبوس به مقصد پاک چونگ شوید. این مسیر حدود ۳.۵ ساعت طول می‌کشد. پس از رسیدن به پاک چونگ، می‌توانید با تاکسی به محل اقامت خود بروید.
همچنین می‌توانید از ایستگاه راه‌آهن هوا لامپونگ بانکوک، سوار قطار به سمت پاک چونگ شوید. سفر با قطار نیز مانند اتوبوس، حدود ۳.۵ ساعت طول می‌کشد.
گزینه دیگر این است که یک ون خصوصی از بانکوک تا کائو یای رزرو کنید.
اقامت در کائو یای
بین پاک چونگ و ورودی پارک، گزینه‌های اقامتی متنوعی وجود دارد؛ از مهمان‌خانه‌های مقرون‌به‌صرفه گرفته تا اقامتگاه‌های لوکس. برای بررسی گزینه‌ها و تخفیف‌های به‌روز، سایت Booking.com را بررسی کنید.
اقامتگاه مورد علاقه ما در کائو یای، Greenleaf Guesthouse است. امکانات این مهمان‌خانه ساده و ابتدایی‌ست، اما آقای “ناین”، صاحب مهمان‌خانه، بهترین راهنمای حیات‌وحش کائو یای است! اگر هدف اصلی‌تان از سفر به این پارک تماشای حیات‌وحش است، اقامت در گرینلیف را به‌شدت توصیه می‌کنیم.
کمپینگ در کائو یای
اگر وسیله نقلیه شخصی دارید، می‌توانید در پارک ملی کائو یای کمپ بزنید. در این پارک، دو محل کمپ وجود دارد که دارای دوش، سرویس بهداشتی و فضای پارکینگ هستند. امکان اجاره چادر و کیسه‌خواب نیز فراهم است. محل کمپ لام تَکونگ در موقعیتی مرکزی قرار دارد و حدود ۶ کیلومتر با مرکز بازدیدکنندگان فاصله دارد.
پناهگاه کمپینگ فا کلویی مای (Pha Kluaymai) در فاصله ۳ کیلومتری شرق لم تاکونگ (Lam Takong) قرار دارد و امکانات آن کمی بهتر است. رستوران مرکز بازدیدکنندگان غذا سرو می‌کند، بنابراین حتی نیازی نیست وسایل آشپزی خود را همراه بیاورید.
بهترین زمان بازدید از پارک ملی کائو یای
کائو یای مقصدی مناسب برای بازدید در تمام طول سال است و می‌توانید آن را در برنامه سفر خود به تایلند در هر تاریخی قرار دهید. بهترین زمان بازدید بستگی به آن دارد که چه چیزهایی را می‌خواهید ببینید و تجربه کنید. ما چندین بار در هر دو فصل به کائو یای سفر کرده‌ایم و هر دو فصل را در این پارک دوست داشتیم.
در فصل خشک (نوامبر تا آوریل)، جاده‌ها در پارک بهتر هستند، هوا برای پیاده‌روی مناسب‌تر است و پرندگان و پستانداران راحت‌تر دیده می‌شوند چون پوشش گیاهی کمتر و خشک‌تر است.
اما در فصل بارانی (مه تا اکتبر)، کائو یای حال و هوای بیشتری از جنگل دارد. پوشش گیاهی سرسبز و انبوه است، آبشارها پرآب‌اند و کف جنگل پوشیده از قارچ‌های رنگارنگ در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف است.
مشاهده حیات‌وحش در کائو یای
در پارک ملی کائو یای، به محض عبور از دروازه پارک شروع به دیدن حیات‌وحش خواهید کرد. در چند کیلومتری بین دروازه و مرکز پارک، ما میمون دم‌خوک، دو سنجاب غول‌پیکر سیاه، جغد گردنبندی کوچک و گبون دست سفید را دیدیم.
پارک ملی کائو یای احتمالاً بهترین مکان در کشور برای دیدن گبون‌های دست سفید است که در خطر انقراض قرار دارند. نکته جالب درباره این گبون‌ها این است که آنها میمون نیستند بلکه انسان‌واران هستند! البته نه انسان‌واران بزرگ، بلکه انسان‌واران کوچک‌تر. نبود دم اصلی‌ترین نشانه آن‌هاست.
گبون‌ها موزیکال‌ترین خانواده پستانداران هستند. آنها پیچیده‌ترین و قابل تشخیص‌ترین آوازها را دارند. پس حتی اگر خوش‌شانس نباشید و نتوانید گبون‌ها را ببینید، قطعاً صدای آنها را خواهید شنید.
در حوالی مرکز پارک، ما یک سمبار و یک گوزن پارس‌کنان را دیدیم که در چمن‌زار می‌چریدند. در بوته‌های اطراف چمن‌زار هم گروهی از فنچ‌های طوطی‌دم‌پین، چاما سفیدکپل، بولبول پوف‌گردن و اوریول گردن‌سیاه را مشاهده کردیم.
پیاده‌روی تا برج نونگ فاک چی (Nong Phak Chi Tower Hike)
از مرکز پارک، مسیر پیاده‌روی تماشای پرندگان را از کیلومتر ۳۳ آغاز کردیم. این مسیر از میان جنگل‌های کوهستانی می‌گذرد و پرندگان جالبی در آن دیده می‌شود. با کمک آقای ناین (Mr. Nine)، گروه بزرگی از پرندگان دم‌دراز رنگارنگ (Long-tailed broadbills)، ماهی‌خورک نواری (Banded kingfisher)، باربت سبیلو (Mustached barbet)، دارکوب شعله‌پشتی بزرگ (Greater flame-backed woodpecker)، تروگون سرخ‌سر (Red-headed trogon)، زاغ سبز (Green magpie) و درونگو دم‌راکتی (Racket-tailed drongo) را مشاهده کردیم.
اگرچه از سکوی دید در بالای برج حیوانی ندیدیم، اما در بازدیدی دیگر، در مسیر رسیدن به برج، صدای شکستن شاخه‌ها از میان درختان شنیدیم. آقای ناین مطمئن بود که آن صدا متعلق به گاور (Gaur) بوده است.
این حیوانات شبیه گاومیش، تا ۱۸۵ سانتی‌متر ارتفاع شانه دارند و وزنشان به ۹۰۰ کیلوگرم می‌رسد. با وجود جثه عظیمشان، در استتار در طبیعت بسیار ماهرند. ما حدود نیم ساعت آن منطقه را بررسی کردیم، اما موفق به دیدنشان نشدیم.
شاه‌مرغان شاخ‌دار (Hornbills) در کائو یای
مهم‌تر از همه، یک جفت شاه‌مرغ شاخ‌دار بزرگ (Great hornbill) را در بالای درختان دیدیم. مدتی آنها را تماشا کردیم و وقتی پرواز کردند، یک جفت دیگر را در همان نزدیکی یافتیم که با یک جفت گبون دست‌سفید درخت را مشترک بودند.
پارک ملی کائو یای میزبان چهار گونه شاه‌مرغ شاخ‌دار است: بزرگ (Great)، شرقی (Oriental Pied)، تاج‌دار (Wreathed) و قهوه‌ای (Brown). دو گونه بزرگ و شرقی را به‌راحتی می‌توان در پارک مشاهده کرد، اما مشاهده گونه‌های تاج‌دار و قهوه‌ای کمتر پیش‌بینی‌پذیر است، مگر آنکه محل لانه‌ی آنها شناسایی شود. پارک ملی کائنگ کراچان (Kaeng Krachan) مکان بهتری برای دیدن شاه‌مرغ قهوه‌ای است.
بازدید از آبشار هئو سوات (Haew Suwat)
بعد از ناهار سریع، راهی آبشار معروف هئو سوات شدیم – همان آبشاری که لئوناردو دی‌کاپریو و دوستانش در فیلم ماجراجویانه‌ی «ساحل» (The Beach) از آن پریدند. البته باید بدانید حوضچه‌ای که در آن فرود آمدند، در واقع در جزیره پی‌پی (Koh Phi Phi) در بخش دیگری از کشور قرار دارد.
در مسیر رسیدن به آبشار، راهنمای ما آقای ناین یکی از نادرترین پرندگان، فاخته زمینی دم‌رنگی (Colorbill ground-cuckoo) را شناسایی کرد. متأسفانه، هیچ‌کدام از ما به اندازه‌ی او از دیدن این پرنده نادر هیجان‌زده نشدیم!
در پارکینگ نزدیک آبشار، یک مارمولک پرنده (Gliding lizard) یافتیم، مشابه آن‌هایی که در بورنئو دیده می‌شود. این مارمولک، روی یک درخت بلند استراحت می‌کرد و به‌نظر نمی‌رسید قصد پرواز داشته باشد.
فیل‌های وحشی در کائو یای
در اواخر بعدازظهر، زمانی که در جاده آبشار تات تاکونگ رانندگی می‌کردیم، یک فیل نر جوان آسیایی از جنگل بیرون آمد و شروع کرد به قدم زدن در امتداد جاده، درست پشت سر خودروی ما. او برای مدتی طولانی با ما همراه بود و همیشه در سمت راست جاده می‌ماند!
پس از مدتی، یک فیل نر بالغ نیز به او پیوست و آنها با آرامش وارد جنگل انبوه شدند. همیشه برایم شگفت‌انگیز است که چنین حیوانات بزرگی چگونه در جنگل‌های متراکم گرمسیری زندگی می‌کنند.
پارک ملی کائو یای بهترین مکان در تایلند برای تماشای فیل‌های وحشی است. اما اگر رؤیای دیدن این غول‌ها از نزدیک را در سر دارید، حتماً این مقاله عالی را درباره‌ی نحوه‌ی پیدا کردن و تجربه‌ی اخلاق‌محور دیدار با فیل‌ها در شرایط اسارت در تایلند بخوانید.
با نزدیک شدن به غروب خورشید، برای خوردن یک شام مختصر در دشت‌های باز توقف کردیم و در تمام مدتی که آنجا بودیم، یک پرنده‌ی مهاجم به نام «فیدکَچر آبی» (Verditer Flycatcher) بر روی شاخه‌ی خشک‌شده‌ی درختی نشسته بود و منتظر شکار خود بود.
شغال طلایی
غافلگیرکننده‌ترین و در نتیجه هیجان‌انگیزترین مشاهده‌ی پستاندار در سفر ما، دیدن یک شغال طلایی بود که ناگهان از جلوی خودروی‌مان از عرض جاده عبور کرد. فقط چند لحظه‌ی کوتاه در میدان دیدمان بود و هوا برای عکاسی بیش از حد تاریک شده بود، اما توانستیم نگاه خوبی به این موجود زیبا بیندازیم. چه پایان فوق‌العاده‌ای برای یک روز پر از تماشای حیات‌وحش در کائو یای!
خزندگان کائو یای
فصل بارانی زمان خوبی برای دیدن برخی از خزندگان تایلند در پارک ملی کائو یای است. چشمگیرترین مار در این پارک، پایتون مشبک است.
معمولاً این مارها را در غارهای خفاش‌ها می‌توان دید، اما اگر خوش‌شانس باشید، ممکن است یکی را بلافاصله پس از بلعیدن شکار بزرگی ببینید. پایتون‌ها قادرند آرواره خود را جابه‌جا کنند، که این امکان را به آنها می‌دهد تا طعمه‌هایی به بزرگی گوزن سامبر را ببلعند.
در مورد مارهای سمی، چشمگیرترین آنها از نظر ظاهر، افعی است. شناسایی آنها بسیار دشوار است، اما اگر با یک راهنمای مجرب همراه باشید، می‌تواند یکی از آنها را به شما نشان دهد.
افعی لب‌سفید آن‌قدر استتار خوبی داشت که من درست از کنار آن عبور کردم، در حالی که به صورت حلقه‌زده کنار مسیر خوابیده بود. فقط وقتی آقای ناین صدایم زد و برگشتم، متوجهش شدم.
تنها مار سمی‌ای که خودمان بدون راهنما دیدیم، یک کبری پادشاه جوان بود، که رنگ روشن و نوار قرمز روی بدن سیاهش باعث شد سریع متوجهش شویم.
مار زیبای دیگری که در کائو یای دیدم، مار شلاقی شرقی بود که سمی نیست.
واران‌های عظیم‌الجثه در کائو یای نسبتاً رایج هستند و اگر در اطراف باشند، به‌راحتی قابل مشاهده‌اند.
آقای ناین همچنین برایمان یک نر و یک ماده از مارمولک شکم‌پولکی را پیدا کرد که بدون کمک او متوجهشان نمی‌شدیم.
اگر در تور بازدید از غار خفاش کائو لوک چانگ شرکت کنید، در حوضچه آبی که در مسیر غار قرار دارد، احتمالاً اژدهای آبی هندوچینی را هم خواهید دید.
پروانه‌های کائو یای
فصل بارانی زمان خوبی برای دیدن حشرات، به‌ویژه پروانه‌ها است. پروانه‌های طاووسی پارسی با رنگ‌های درخشان آبی و سبز، جنگل را زنده می‌کنند، در حالی که پروانه‌های نقشه‌ای میانی با لکه‌های نارنجی روشن شگفت‌زده‌تان می‌کنند. پروانه هلن معمولی نیز فراوان است، همچنین پروانه مهاجر نارنجی، شب‌پره مگپی خط‌دار و شب‌پره پروانه‌ای سوماترایی.
غارهای خفاش کائو یای
کائو یای جای عالی‌ای برای دیدن گونه‌های مختلف خفاش است. برخی در غارها زندگی می‌کنند و برخی میلیون‌ها عدد از محل‌های استراحت خود پرواز می‌کنند و نمایش شگفت‌انگیزی به راه می‌اندازند.
غار معبد
یک بعدازظهر به تور نیم‌روزی گرینلیف پیوستیم تا شاهد نمایش محلی خفاش‌ها باشیم. اولین غاری که بازدید کردیم، در محوطه یک معبد بود. این غار بزرگ بود و چند گونه خفاش را در خود جای داده بود.
اولین خفاشی که دیدیم، خفاش نعل اسبی به نام «پیتر» بود که جای مورد علاقه‌ای برای استراحت داشت و به همین دلیل به راحتی پیدا شد. در اعماق غار، حداقل دو گونه خفاش گردبرگ مختلف در کلونی استراحت دیده شدند.
غار خفاش کائو لوک چانگ
ایستگاه بعدی ما – نمایش اصلی خفاش‌ها در پارک ملی کائو یای – چند کیلومتر با معبد فاصله داشت. هر روز هنگام غروب، دو میلیون خفاش چین‌دار لب از این غار بیرون می‌آیند تا در شب به شکار حشرات بپردازند.
خروج دو میلیون خفاش از یک غار واقعاً یک نمایش خارق‌العاده حیات وحش است. به نظر می‌رسید که جریان خفاش‌ها پایانی ندارد.
چنین تراکم بالایی از زیست‌توده قطعاً شکارچیان مختلفی را به خود جذب می‌کند. ما دیدیم که شیکراها به درون جریان خفاش‌ها یورش می‌بردند و به راحتی شام خود را شکار می‌کردند. خروج کامل خفاش‌ها از غار حدود یک ساعت طول کشید تا در چشم‌انداز اطراف پراکنده شدند.
غار خفاش میوه‌خوار
در روزی دیگر، آقای ناین و راهنمایان مجموعه Greenleaf برنامه بازدید از غار دیگری را برای ما ترتیب دادند. این غار در مسیرهای گردشگری معمول قرار ندارد، چرا که مسیر صعود به آن بسیار پرشیب و روی زمین سنگی ناهموار است.
مسیرمان تقریباً نامشخص بود و همین باعث شد احساس کنیم مثل کاوشگران واقعی هستیم. گروهی از پرندگان عروس‌دم‌دراز دلیل خوبی برای یک توقف و استراحت در مسیر صعود بودند.
درون خود غار، خفاش‌ها کاملاً بیدار بودند. به همین دلیل، در عرض چند دقیقه از ورود به غار، کاملاً با فضولاتشان پوشیده شدیم! یکی از همراهان توانست یکی از بچه‌خفاش‌های نشسته روی دیوار را بگیرد و ما فرصت داشتیم از نزدیک او را تماشا کنیم. این خفاش‌ها، خفاش‌های میوه‌خوار غاری بودند.
دوست همراه ما برای ما توضیح داد که این خفاش‌ها شبانه بیش از ۵۰ کیلومتر را برای پیدا کردن غذا پرواز می‌کنند. هنگام روز، آنها در کلونی‌های بزرگ استراحت می‌کنند و از دانش فردی اعضای گروه درباره درختان گل‌دار استفاده می‌کنند.
طبیعتاً برخی از اعضای کلونی در یافتن غذا خوش‌شانس‌تر از دیگران هستند. این خوش‌شانس‌ها شب قبل غذای خوبی خورده‌اند و سینه‌شان هنوز با گرده پوشیده شده است. وقتی آنها با دیگر اعضای کلونی تماس پیدا می‌کنند، آن گرده به بقیه اطلاع می‌دهد که کدام درخت‌ها در حال حاضر گل داده‌اند.
خفاش‌ها محل تمام درختان قلمرو خود را می‌شناسند و وقتی بفهمند که کدام گونه‌ها گل داده‌اند، شب بعد مستقیماً به سمت آنها پرواز می‌کنند.
آبشارهای کائو یای
علاوه بر فرصت‌های استثنایی برای تماشای حیات‌وحش، پارک ملی کائو یای میزبان چهار آبشار دیدنی است. بهترین زمان برای بازدید از آبشارها فصل بارانی است که جریان آب در بیشترین حالت خود قرار دارد، اما حتی در ماه‌های خشک‌تر نیز از آنها لذت خواهید برد.
آبشار هیو ناروک (Haew Narok)
بزرگ‌ترین آبشار پارک، هیو ناروک، ۸۰ متر ارتفاع دارد و در فصل بارانی منظره‌ای بسیار تماشایی است. این آبشار حدود ۱۰ کیلومتر با دروازه جنوبی فاصله دارد و از طریق مسیر پیاده‌روی ۶۰۰ متری از جاده قابل دسترسی است.
آبشار هیو سوات (Haew Suwat)
آبشار هیو سوات که با فیلم “ساحل” (The Beach) معروف شده است – تنها ۲۰ متر ارتفاع دارد و به آن اندازه‌ای که فیلم نشان می‌دهد، باشکوه نیست. در واقع، برکه‌ای که شخصیت‌های فیلم پس از پریدن از بالای آبشار در آن فرود آمدند، در نیمه‌ی دیگر کشور، در جزیره فی‌فی (Phi Phi) قرار دارد.
آبشار هیو سوات در فاصله ۱۳ کیلومتری از مرکز بازدیدکنندگان قرار دارد و با پیاده‌روی آسان ۱۰۰ متری از جاده قابل دسترسی است. اگر با یک مسیر شیب‌دار مشکلی ندارید، می‌توانید از پله‌ها به سطح آب بروید.
آبشار هیو سای (Haew Sai)
فقط ۷۰۰ متر شمال‌تر از هیو سوات، آبشار هیو سای قرار دارد. این آبشار کوچک‌تر از هیو ناروک و هیو سوات است، اما جذابیت اصلی آن در فضای آرام و دنجش نهفته است. چون اندکی خارج از مسیر اصلی گردشگری است، بازدیدکنندگان کمتری دارد. برای رسیدن به این گوهر پنهان، همان مسیری را دنبال کنید که به پایین آبشار هیو سوات می‌رود.
آبشار پا کلوی مای (Pha Kluai Mai)
آبشار کوچک‌تر پا کلوی مای از طریق مسیر رفت و برگشت ۲.۳ کیلومتری از اردوگاه پا کلوی مای قابل دسترسی است. این مسیر میان پرنده‌نگرها محبوبیت دارد و معمولاً ساکت و آرام است.
بلنداهای دید در کائو یای
برای تماشای مناظر چشم‌نواز از طبیعت وحشی کائو یای، حتماً از یکی از بلنداهای دید پارک دیدن کنید. بهترین زمان برای بازدید، اوایل صبح یا اواخر بعدازظهر است، اما حتی اگر فقط در میانه‌ی روز فرصت دارید، این تجربه را از دست ندهید.
کوه یود کائو خیئو (Yod Khao Khieo)
این بلندترین نقطه در پارک و در کل استان ناکون نایوک است. حدود ۱۱ کیلومتر از مرکز بازدیدکنندگان فاصله دارد و دارای سه نقطه دید مختلف و همچنین مسیرهای پیاده‌روی کوتاه است.
بهترین منظره در اینجا از صخره “پا دیو داد” (Pha Deaw Dad) – که گاهی با املای “پا دیو دیه” نیز نوشته می‌شود – قابل مشاهده است. این نقطه دیدنی از طریق مسیر ۶۰۰ متری با یک پیاده‌رو چوبی مرتفع و تعدادی پله به‌راحتی قابل دسترسی است. این مکان فوق‌العاده‌ای برای دیدن پرندگان پارک است، بنابراین شاید بخواهید یک پیک‌نیک کوچک هم با خود بیاورید و در حالی که به دنبال پرندگان می‌گردید، از منظره‌ی کوه‌های جنگلی لذت ببرید.
برج دیده‌بانی حیات‌وحش نونگ پاک چی (Nong Phak Chi)
این برج در فاصله ۲.۵ کیلومتری شمال مرکز بازدیدکنندگان و در انتهای یکی از محبوب‌ترین مسیرهای پیاده‌روی قرار دارد که از کیلومتر ۳۳ جاده اصلی به برج ختم می‌شود. سکوی بالای برج، نمایی ۳۶۰ درجه از چشم‌انداز اطراف ارائه می‌دهد و فرصت‌های خوبی برای دیدن حیات‌وحش فراهم می‌کند.
برج دیده‌بانی حیات‌وحش مو سینگ (Mo Sing)
برج مو سینگ حتی نزدیک‌تر به مرکز بازدیدکنندگان است. مانند برج نونگ پاک چی، در نزدیکی یک نمک‌لیس (saltlick) قرار دارد و فرصت خوبی برای دیدن گوزن‌هایی که برای لیسیدن نمک می‌آیند، فراهم می‌سازد.
در همین جا معرفی ما از پارک ملی کائو یای و ساکنان وحشی آن به پایان می‌رسد. با توجه به اینکه سفر به کائو یای به‌راحتی به‌عنوان یک سفر روزانه از بانکوک امکان‌پذیر است، تردید نکنید و حتماً این پارک ملی شگفت‌انگیز را به برنامه سفرتان در تایلند اضافه کنید.
