اگر تا به حال غذاهای تایلندی را امتحان کرده باشید، احتمالاً با آن طعم تند و آتشین آشنا شده‌اید — چه در «دوم یام گونگ» کلاسیک و چه در «سوم تام» (سالاد پاپایا)، تندی به‌نوعی جزء جدایی‌ناپذیر بسیاری از غذاهای معروف تایلند است.
چرا غذای تایلندی باید این‌قدر تند باشد؟
یکی از دلایل قانع‌کننده به اقلیم این کشور مربوط می‌شود. هوای گرم و مرطوب تایلند محیطی ایده‌آل برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها فراهم می‌کند، که باعث می‌شود غذاها نسبت به کشورهای مناطق سردسیر سریع‌تر فاسد شوند.
مطالعه‌ای که در نشریه Quarterly Review of Biology منتشر شد، بیش از ۴۵۷۰ دستور غذای سنتی از سراسر جهان را بررسی کرد و نشان داد که مواد تند در کشورهای استوایی نقش مهمی ایفا می‌کنند. به‌ویژه فلفل چیلی که حاوی ماده‌ای به نام «کپسایسین» است، به مهار رشد میکروب‌های مضر کمک می‌کند و به‌طور طبیعی عمر مفید غذا را افزایش می‌دهد — بدون نیاز به فناوری‌های نگهداری مدرن که در اروپا یا آمریکا رایج هستند.
فلفل چیلی همیشه بخشی از غذای تایلندی نبوده است
با وجود اینکه امروزه فلفل چیلی به‌طور عمیقی در آشپزی تایلندی ریشه دارد، اصالت آن از آسیا نیست. فلفل در اصل بومی آمریکای جنوبی است و در قرن شانزدهم توسط تاجران پرتغالی به آسیای جنوب‌شرقی معرفی شد. با گذر زمان، فلفل با ذائقه مردم تایلند سازگار شد و به یکی از مواد اصلی در اغلب آشپزخانه‌ها تبدیل گشت.
در تایلند، فلفل فقط برای افزودن تندی استفاده نمی‌شود. این ماده نقشی احساسی نیز ایفا می‌کند — باعث تعریق، خنک شدن بدن، و حتی ایجاد حس طراوت در گرمای استوایی می‌شود.
فراتر از نقش نگهدارنده، غذای تند فواید سلامتی زیادی هم دارد. فلفل منبعی عالی از ویتامین C است، به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کند، سرفه را تسکین می‌دهد، خلط را کاهش می‌دهد، و حتی ممکن است به پایین آوردن سطح کلسترول کمک کند.
با این حال، مانند هر چیز دیگری، زیاده‌روی در مصرف آن می‌تواند مضر باشد. مصرف بیش از حد غذای تند — به‌ویژه برای افرادی که دستگاه گوارش حساسی دارند — می‌تواند خطر ابتلا به ورم معده، التهاب مزمن روده و رفلاکس اسیدی را افزایش دهد؛ مشکلاتی که نباید آن‌ها را دست‌کم گرفت.
پس اگر طرفدار طعم‌های جسورانه و تند تایلندی هستید، با خیال راحت از آن لذت ببرید — اما شاید بهتر باشد با رعایت تعادل. زبان شما از شما تشکر خواهد کرد، اما معده‌تان بیشتر از آن.
