روز ملی مادر در تایلند، برابر با ۱۲ اوت، امسال مصادف است با سه‌شنبه ۱۲ اوت ۲۵۶۸ (۲۰۲۵ میلادی). این روز در تقویم رسمی، تعطیل ملی در بخش دولتی و خصوصی محسوب می‌شود. به مناسبت سالروز تولد ملکه مادر سیریکیت، همسر فقید پادشاه رامای نهم، نهادهای سلطنتی، زندگینامه رسمی ایشان را برای بزرگداشت این روز و گرامی‌داشت خدمات ایشان منتشر کرده‌اند.
زندگینامه ملکه سیریکیت، ملکه مادر قرن
ملکه سیریکیت کیتیاکورن، همسر پادشاه فقید بومیپول آدولیاده (رامای نهم)، دختر بزرگ ژنرال شاهزاده ناککاترا مونکول کیتیاکورن و همسرش بانو موام لوانگ بوا بود. نام «سیریکیت» که به معنی “شکوه خاندان کیتیاکورن” است، توسط ملکه رامفایپانی (همسر شاه پراجادپوک) به او اهدا شد.
او در روز جمعه، ۱۲ اوت ۲۴۷۵ (۱۹۳۳ میلادی) در خانه پدر مادری‌اش در خیابان رامای ششم، منطقه پتوموان در شهر بانکوک (که آن زمان هنوز “پرا ناکون” خوانده می‌شد)، به دنیا آمد. در آن زمان، تایلند تازه از نظام سلطنت مطلقه به نظام مشروطه گذار کرده بود.
پدر وی در آن زمان، معاون رئیس ستاد کل ارتش بود. اما پس از تغییر رژیم در ۲۴ ژوئن ۲۴۷۵، وی از ارتش کناره‌گیری کرد و به‌عنوان دبیر اول سفارت تایلند در واشنگتن، ایالات متحده آمریکا منصوب شد. همسرش، بانو بوا، که در آن زمان باردار بود، در تایلند ماند تا فرزندشان سیریکیت را به دنیا آورد، سپس به ایالات متحده پیوست.
دختر کوچک آن‌ها، سیریکیت، تا مدتی نزد پدربزرگ مادری‌اش چائو پرایا وانگسانوپراپات و مادربزرگ مادری‌اش تاو وانیدا پیچارینی بزرگ شد.
در دوران کودکی، سیریکیت اغلب از والدینش دور بود و حتی به دلیل بی‌ثباتی سیاسی، چند بار مجبور به ترک بانکوک و زندگی در استان‌های دیگر شد. در سال ۲۴۷۶، مادربزرگ پدری‌اش، موام چائو آپسورن‌سمان کیتیاکورن او را به همراه شاه وقت، رامای هفتم، به استان سونگخلا برد.
در پایان سال ۲۴۷۷، پدرش با اتمام مأموریت دیپلماتیک به همراه خانواده به تایلند بازگشت. در آن زمان خانواده شامل مادر، دو خواهر و یک برادر دیگر بود که یکی در آمریکا متولد شده بود. سپس سیریکیت و برادرش از سونگخلا به بانکوک بازگردانده شدند تا خانواده دوباره یک‌پارچه شود و در اقامتگاه خانوادگی در خیابان کرونگ کسم، کنار رود چائو فرایا، زندگی کنند.
والاحضرت بانو سیریکیت تحصیلات مهدکودک را در مدرسه راچینی در منطقه پاک کلونگ تالات در سال ۲۴۷۹ هجری شمسی آغاز کرد. اما زمانی که جنگ بزرگ آسیای شرقی به تایلند رسید و استان پرا ناکون بارها هدف حملات هوایی قرار گرفت، رفت‌وآمد سخت و ناامن شد. به همین دلیل، در سال ۲۴۸۳، ایشان برای ادامه‌ی تحصیلات ابتدایی و متوسطه به مدرسه «سنت فرانسیس زاویه کانوِنت» در خیابان سام‌سِن منتقل شدند، چرا که این مدرسه به خانه‌شان نزدیک بود و می‌توانستند پیاده به آنجا بروند.
ایشان در همان مدرسه یادگیری پیانو را آغاز کردند و بعداً تصمیم گرفتند که به یک نوازنده‌ی پیانوی معروف تبدیل شوند.
والاحضرت بانو سیریکیت همانند دیگر مردم تایلند، شرایط سخت جنگ جهانی را تجربه کردند. پدر ایشان، والاحضرت ناکخترامُنگکون که یک نظامی بود، به فرزندان خود انضباط، استقامت، شجاعت، نوع‌دوستی و فداکاری را آموزش داد و از موقعیت جنگ به عنوان نمونه‌ای برای پرورش این ویژگی‌ها استفاده کرد. همین شرایط باعث شد که والاحضرت سیریکیت از کودکی فردی مهربان، منضبط و قانون‌مدار تربیت شود.
پس از پایان جنگ، نخست‌وزیر وقت، آقای کُوانگ آبهایوُنگ، والاحضرت ناکخترامنگکون را به عنوان سفیر تایلند در انگلستان منصوب کرد. ایشان در میانه‌ی سال ۲۴۸۹ خانواده‌ی خود، از جمله والاحضرت سیریکیت را با خود به انگلستان بردند. در آن زمان والاحضرت سیریکیت کلاس سوم متوسطه را در مدرسه سنت فرانسیس زاویه کانوِنت به پایان رسانده بودند.
در مدت اقامت در انگلستان، والاحضرت سیریکیت دروس پیانو، زبان انگلیسی و زبان فرانسوی را با معلمان خصوصی دنبال کردند. اما مدت زیادی در انگلستان نماندند، چرا که در سال ۲۴۹۰، پدرشان به عنوان سفیر تایلند در فرانسه و دانمارک منصوب شد، و سپس مجدداً به عنوان سفیر در انگلستان بازگشت. در این مدت، والاحضرت سیریکیت تمرینات پیانو را با جدیت ادامه دادند تا برای ورود به یک مؤسسه موسیقی مشهور در پاریس آماده شوند.
در سال ۲۴۹۱، در دوران اقامت خانواده در پاریس، ایشان میزبان پادشاه بومیپول آدولیادج بودند که غالباً برای بازدید از کارخانه‌های تولید خودرو به پاریس سفر می‌کردند. همین دیدارها باعث آشنایی نزدیک و انس میان ایشان شد. به همین دلیل، زمانی که پادشاه در سوئیس دچار سانحه رانندگی شدند و در بیمارستان بستری گردیدند، دستور دادند که خانم موآم لوآنگ بوا (مادر والاحضرت سیریکیت) دختران خود، والاحضرت سیریکیت و والاحضرت بوسابا را برای عیادت به دیدار ایشان بفرستدند. این دیدارها منظم بود تا زمانی که وضعیت جسمانی پادشاه بهبود یافت و به اقامتگاه سلطنتی بازگشتند.
ملکه مادر درخواست کرد که والاحضرت سیریکیت تحصیلات خود را در شهر لوزان ادامه دهند. ایشان در مدرسه شبانه‌روزی Riante Rive ثبت‌نام کردند که به آموزش مهارت‌های خاص به بانوان شهرت داشت. این مهارت‌ها شامل زبان، هنر، موسیقی، ادبیات و تاریخ می‌شد.
یک سال بعد، شاه با بزرگواری فرمان داد که پرنس ناکهاتروم‌مکول و خانواده‌اش برای دیدار شرفیاب شوند. سپس ملکه مادر (مادر پادشاه بومیپول) درخواست کرد که مادر سیریکیت را از پرنس ناکهاتروم‌مکول خواستگاری نماید و مراسم نامزدی رسمی به‌صورت خصوصی در ۱۹ ژوئیه ۲۴۹۲ (۱۹۴۹ میلادی) برگزار شد.
در این مراسم، از انگشتر نامزدی‌ای استفاده شد که پادشاه فقید (رامای هشتم) برای نامزدی با ملکه مادر استفاده کرده بود. سپس فرمان صادر شد که م.ر. سیریکیت تحصیل خود را تا زمان مقرر ادامه دهد، تا آنکه بتواند به کشور بازگردد و در مراسم سوزاندن رسمی جسد سلطنتی پادشاه آناندامهیدول (رامای هشتم) در مارس ۲۴۹۳ (۱۹۵۰ میلادی) شرکت کند.
در تاریخ ۲۸ آوریل ۲۴۹۳ (۱۹۵۰ میلادی)، مراسم ازدواج سلطنتی در کاخ سراپاتوم برگزار شد. ملکه سووارینترا، ملکه بزرگ مادربزرگ، ریاست مراسم را برعهده داشت و آب مقدس بودایی و دعای الهی به زوج سلطنتی اهدا شد. در همان روز، پادشاه بومیپول آدولیادیت و مادر سیریکیت رسماً ازدواج خود را ثبت کردند و پادشاه، مادر سیریکیت را به مقام ملکه سیریکیت ارتقا داد.
در ۵ مه ۲۴۹۳، مراسم تاج‌گذاری سلطنتی برگزار شد و پادشاه عنوان رسمی سلطنتی “پرامینترا ماها بومیپول آدولیادیت” را دریافت کرد. همزمان، ملکه سیریکیت نیز با عنوان رسمی جدید، “ملکه سیریکیت، ملکه اعظم” مورد احترام قرار گرفت.
در ۵ ژوئن ۲۴۹۳، این زوج سلطنتی به کشور سوئیس بازگشتند، زیرا پزشک معالج پادشاه توصیه کرده بود برای ادامه روند درمان، مدتی استراحت داشته باشد. در سال ۲۴۹۴ (۱۹۵۱)، ملکه سیریکیت در شهر لوزان، سوئیس صاحب اولین فرزند خود یعنی شاهزاده خانم اوبون‌رَت شد. پس از آنکه فرزند به هفت‌ماهگی رسید، هر سه نفر به کشور بازگشتند و در کاخ آم‌پورن‌ساتان، کاخ دوسیت سکونت گزیدند.
در ادامه، فرزندان دیگری نیز در همین محل متولد شدند:
- شاهزاده واجیرالونگکورن، که اکنون پادشاه راما دهم، پادشاه واجیراکلائو چائویو‌هوا است.
- شاهزاده خانم سیریندورن، که در حال حاضر با عنوان سلطنتی والاحضرت شاهدخت سیریندورن، پرنسس مهـاچاکری سیریندورن شناخته می‌شود.
- شاهزاده خانم چولابورن، که اکنون با عنوان شاهزاده خانم چولابورن والایلک، شاهدخت ارشد سلطنتی و رئیس اداره سلطنتی علوم و فناوری شناخته می‌شود.
در مجموع، چهار فرزند سلطنتی از این زوج به دنیا آمدند.
در اواخر سال ۲۴۹۸ (۱۹۵۵)، ملکه بزرگ مادربزرگ سووارینترا که ریاست صلیب سرخ تایلند را بر عهده داشت، درگذشت. پس از آن، پادشاه بومیپول در ۱۲ اوت ۲۴۹۹، ملکه سیریکیت را به عنوان رئیس جدید صلیب سرخ تایلند منصوب کرد.
در همان سال، پادشاه بر اساس رسم دیرینه سلطنتی، وارد دوره راهبی شد. در این مدت، او ملکه سیریکیت را به عنوان نایب‌السلطنه منصوب کرد. پس از پایان دوره راهبی، ملکه به مقام جدیدی با عنوان کامل “ملکه سیریکیت، ملکه اعظم سلطنتی” ارتقا یافت؛ عنوانی که به معنای پشتیبان ملت است. او دومین ملکه‌ای است که به این مقام در تاریخ تایلند رسید. نفر نخست، ملکه سری پچاریندرا بود که در زمان سفر پادشاه رامای پنجم به اروپا، وظیفه نایب‌السلطنه را عهده‌دار شد.
ملکه سیریکیت، ملکه مادر و ملکه اعظم سلطنتی، نقش گسترده‌ای در فعالیت‌های سلطنتی ایفا کرد. او در کنار همسرش، پادشاه بومیپول آدولیادیت کبیر، وظایف سلطنتی را تقسیم کرد و پروژه‌های متعددی برای حمایت از مردم و توسعه کشور آغاز نمود. این پروژه‌های سلطنتی، همچنان تا به امروز تأثیر مثبت فراوانی بر مردم تایلند دارند.
