با آیین سنتی لویکراتونگ، اهداف و مفاهیم پشت این جشن محبوب تایلندی که در شب ماه کامل دوازدهمین ماه از تقویم قمری برگزار میشود، آشنا شوید.
جشن لویکراتونگ یکی از میراثهای فرهنگی مهم تایلند است که در داخل و خارج از کشور شناخته شده است. این جشن در شب ماه کامل ماه دوازدهم تقویم قمری برگزار میشود و زمانی است برای شادمانی، سپاسگزاری و تأمل درونی. در این آیین، مردم قایقهای کوچک و تزئینشدهای به نام «کراتونگ» را بر روی رودخانهها یا آبهای جاری رها میکنند تا نشانهای از رهایی از بدشانسی و ادای احترام به الهه آب، پرا مائه خنگخا (Phra Mae Khongkha) باشد.
ریشههای این جشن در باورهای گوناگون بودایی، هندو و افسانههای محلی تایلند قرار دارد. هرچند آیینهای مشابهی در کشورهایی مانند چین، هند، کامبوج و لائوس نیز برگزار میشود، اما جزئیات و باورهای مرتبط با آن در هر منطقه متفاوت است.
اهداف جشن لویکراتونگ در تایلند
اهداف و باورهای مرتبط با این جشن بر اساس سنتهای محلی ممکن است متفاوت باشد، اما در کل بر محور اهداف زیر متمرکز است:
۱. ادای احترام به بودا به هنگام بازگشت او از آسمان، پس از اقامت در بهشت تاواتیمسا برای موعظه به مادرش.
۲. تجلیل از موی مقدس بودا که در کوه جواهر (جِوِل ماونتِن) در قلمرو آسمانی تاواتیمسا نگهداری میشود.
۳. احترام به جای پای بودا بر روی شنهای رودخانه نامماتاناتی در هند.
۴. بزرگداشت راهب بزرگ اوپاگوپتا که در اعماق دریا مراقبه میکرد و گفته میشود توانایی غلبه بر ارواح شیطانی را داشت.
۵. پرستش خدایان قلمرو برهمالوکا (جهان برهما).
۶. سپاسگزاری از الهه آب، پرا مائه خنگخا، بهخاطر بخشیدن آب به انسانها.
۷. طلب بخشش از پرا مائه خنگخا بهدلیل آلودن آبها توسط انسان.
۸. یاد و احترام به نیاکان درگذشته.
۹. رهایی از بدشانسی و ناپاکیها، بهعنوان نمادی از پالایش گناهان در آیین هندو.
۱۰. آرزو برای آیندهای پربرکت و کامیاب.
جشن لویکراتونگ ترکیبی از فرهنگ، معنویت و نمادگرایی است که فرصتی برای جشن گرفتن زندگی، طلب بخشایش، دعا برای خیر و خوشبختی فراهم میکند.






