گزارش جدیدی که توسط دفتر شورای توسعه اقتصادی و اجتماعی ملی تایلند (NESDC) و صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) منتشر شده، نسبت به وضعیت توسعه سرمایه انسانی در تایلند ابراز نگرانی میکند و هشدار میدهد که تداوم شکافها و فرصتهای از دسترفته، میتواند اهداف بلندمدت اجتماعی و اقتصادی این کشور را با خطر مواجه سازد.
گزارش مشترک «توسعه سرمایه انسانی در تایلند: بررسی شکافها، گلوگاهها و گزینههای سیاستگذاری» که با همکاری NESDC، یونیسف و مؤسسه تحقیقات توسعه تایلند (TDRI) تهیه شده، نشان میدهد که با وجود پیشرفتهای قابل توجه تایلند در زمینه گسترش دسترسی به آموزش و خدمات پایه، هنوز سهم قابل توجهی از کودکان و جوانان نتوانستهاند مهارتها، دانش و سلامت لازم را برای دستیابی به تمام ظرفیتهای خود و رشد بهعنوان بزرگسالانی سالم و مولد کسب کنند.
در مراسم رونمایی از این گزارش که با همکاری یونیسف، NESDC و اتحادیه اروپا در بانکوک برگزار شد، «کیونگسان کیم» نماینده یونیسف در تایلند، بر اهمیت سرمایهگذاری بر نسل آینده تأکید کرد و گفت:
«تایلند در نقطهای تعیینکننده برای مواجهه با چالشهای بلندمدتِ جمعیتِ سالخورده و در حال کاهش قرار دارد؛ در حالی که میتواند از مزایای افزایش طول عمر و اقتصاد نقرهای بهرهمند شود. تحقق این اهداف مستلزم سرمایهگذاری در مردم، بهویژه کودکان و جوانان است.»
در این گزارش تأکید شده که سوءتغذیه همچنان یکی از موانع اصلی در مسیر رشد کودکان خردسال در تایلند است؛ بهطوری که تمام انواع سوءتغذیه از جمله کوتاهقدی، لاغری مفرط و اضافهوزن، در سطوح نگرانکنندهای مشاهده میشوند.
افزون بر این، تنها سهچهارم کودکان ۲۴ تا ۵۹ ماهه از نظر رشدی در مسیر مناسب قرار دارند. کودکان خانوادههای کمدرآمد، آنهایی که به آموزش دوران کودکی دسترسی ندارند، و کودکانی که از مزایای حمایتی برخوردار نیستند، در معرض بیشترین خطر قرار دارند.
در سنین مدرسه، هرچند تایلند موفق به فراهمسازی تقریباً همگانی آموزش اجباری شده، اما کیفیت آموزش همچنان یک نگرانی اساسی است.
تنها ۴۲ درصد دانشآموزان پایه دوم ابتدایی دارای مهارتهای سواد خواندن، نوشتن و حساب مناسب با سن خود هستند. همچنین نتایج ملی آزمون PISA در سال ۲۰۲۲ نشان میدهد که عملکرد دانشآموزان در ریاضی، علوم و خواندن همچنان ضعیف است. کودکان مناطق روستایی، غیر تایلندیزبانها و دانشآموزان خانوادههای بسیار کمدرآمد، با موانع جدیتری در مسیر یادگیری روبهرو هستند.
این چالشها به دوران بزرگسالی نیز کشیده میشوند. اگرچه بیشتر نوجوانان تحصیلات اجباری را به پایان میرسانند، اما شمار قابلتوجهی از کودکان و جوانان تحصیلات متوسطهٔ دوم را ادامه نمیدهند.
در میان افراد ۲۵ تا ۳۴ سالهٔ تایلندی، تنها ٪۵۹ موفق به تکمیل تحصیلات متوسطهٔ دوم شدهاند. نرخ ترک تحصیل بهویژه در میان مردان جوان، جوانان دارای معلولیت و کسانی که از خانوادههای کمدرآمد یا غیر تایلندیزبان هستند، بسیار بالا است.
وضعیت برای کسانی که وارد بازار کار میشوند نیز نگرانکننده است. کمتر از ٪۳ از بزرگسالان شاغل در تایلند آموزشهایی فراتر از تحصیلات رسمی دیدهاند. افزون بر این، تنها کمتر از ۱۲ درصد از آنها تمایل به شرکت در دورههای آموزشی دارند. حتی در میان افرادی که در این دورهها شرکت میکنند، فواید این آموزشها اغلب محدود است؛ بهطوری که تنها ٪۳۹ از شرکتکنندگان، پس از اتمام دوره، موفق به اشتغال میشوند.
گزارش همچنین به عدم تطابق بین آموزش و بازار کار اشاره میکند. بیش از نیمی از نیروی کار دارای مدارکی هستند که با نیازهای شغلیشان هماهنگ نیست، که این امر منجر به اتلاف ظرفیتهای ارزشمند و کاهش بهرهوری کلی میشود.
در همین حال، حدود ٪۱۲/۵ از جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله در تایلند، نه در حال تحصیلاند، نه شاغلاند، و نه در حال گذراندن آموزش حرفهای (گروه موسوم به NEET). جوانان خانوادههای کمدرآمد و افراد دارای معلولیت، در این میان آسیبپذیرترند.
گزارش، چندین گلوگاه کلیدی را که توسعه سرمایه انسانی در تایلند را تضعیف میکنند، شناسایی میکند. از جمله این عوامل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- حمایت اجتماعی ناکافی برای خانوادههای کمدرآمد
- نبود پشتیبانی کافی از گروههای آسیبپذیر مانند افراد دارای معلولیت و غیر تایلندیزبان
- تخصیص ناکارآمد منابع در بخش آموزش
- ناهماهنگی بین نظام آموزشی، برنامههای مهارتی و نیازهای بازار کار
- و موانع روانی-اجتماعی گسترده مانند بیانگیزگی، مشکلات سلامت روان، و نبود حمایت کافی در محیطهای یادگیری
در این مراسم، دانوچا پیچایانان، دبیرکل NESDC، اظهار داشت:
«سرمایهگذاری نظاممند در توسعه سرمایه انسانی، تنها یک تصمیم استراتژیک بلندمدت نیست، بلکه سرمایهگذاریای حیاتی برای پیشبرد کشور به سوی رشد پایدار است.»
دیوید دِیلی، سفیر اتحادیه اروپا در تایلند نیز در این مراسم گفت:
«سرمایهگذاری در سرمایه انسانی نهفقط مهم، بلکه برای حفظ رشد، کاهش نابرابری، و افزایش تابآوری در برابر شوکهای آینده، ضروری است.»
گزارش، چندین توصیه کلیدی ارائه میدهد، از جمله:
- گسترش نظامهای حمایت اجتماعی فراگیر
- طراحی آموزش و مهارتآموزی متناسب با نیازهای متنوع یادگیرندگان
- اصلاح نظام تخصیص منابع برای ارتقای عدالت و کارآمدی
- همسوسازی برنامههای درسی با نیازهای بازار کار
- و افزایش سرمایهگذاری در سلامت روان و رفاه یادگیرندگان
در پایان، کیم افزود:
«شواهد روشن هستند، و راهحلها در دسترساند. آنچه تایلند امروز نیاز دارد، اقداماتی جسورانه و فراگیر در سیاستگذاری است که کودکان و جوانان را در مرکز برنامههای اجتماعی و اقتصادی قرار دهد.»