وقتی به پوشش سنتی تایلند فکر می‌کنیم، اغلب تصاویری از لباس‌های ابریشمی، شال‌های زیبای «سابای» و شانه‌های برهنه در ذهن تداعی می‌شود.
اما در اواخر قرن نوزدهم، مد سلطنتی تایلند دگرگونی شگفت‌انگیزی را تجربه کرد—ترکیبی از سنت محلی با تأثیرات غربی که هنوز هم بر مد فرهنگی این کشور تأثیرگذار است.
یکی از شاخص‌ترین نتایج این تلفیق، بلوز آستین‌کالباسی (Ham-sleeved blouse) بود. این سبک در دوران سلطنت پادشاه راما پنجم (چولالونکورن) شکل گرفت؛ پادشاهی که به‌خاطر نوسازی سیام و تقویت روابط دیپلماتیک با غرب شناخته می‌شود.
این بلوز که از مد اروپای دوران ویکتوریا و حتی دربار امپراتوری روسیه الهام گرفته بود، با کمری باریک، تزیینات توری مجلل، و آستین‌های پف‌دار که در مچ جمع می‌شدند طراحی شده بود. ظاهر آن با ترندهای اواخر قرن ۱۹ همخوانی داشت، اما صرفاً تقلید نبود.
زنان سلطنتی تایلند این بلوزها را با لباس سنتی «جونگ کرابن» (نوعی پوشش شبیه به شلوار پارچه‌ای) ترکیب کرده و موهای خود را به سبک شینیون‌های سنتی تایلندی می‌آراستند. نتیجه، ترکیبی شیک و ظریف از شرق و غرب بود که همزمان با مدرنیته جهانی، هویت فرهنگی تایلند را حفظ می‌کرد.
بلوز آستین‌کالباسی حدود سال ۱۸۹۵ در دربار سلطنتی رایج شد و به نمادی ماندگار از این دوره گذار تبدیل گشت. امروزه نیز این سبک در رژه‌های دانش‌آموزی، بازسازی‌های تاریخی و رویدادهای فرهنگی ملی دیده می‌شود—انتخابی کلاسیک برای تجلیل از میراث تایلند از طریق مد.
