در نشست خبری در وزارت فرهنگ، پتونگتارن شیناواترا، نخست‌وزیر و وزیر فرهنگ تایلند، ضمن تأکید بر سخنان قبلی پومتام وچایاچای، معاون نخست‌وزیر، اعلام کرد که اقدامات کامبوج مصداق جنایات جنگی و نقض جدی اصول بشردوستانه است.
وی تصریح کرد که دولت تایلند هرگز خواهان این وضعیت نبوده و همیشه امنیت غیرنظامیان را در اولویت قرار داده و تنها پس از آنکه کامبوج در ۲۴ ژوئیه آتش گشود، اقدام به پاسخ کرده است.
خانم شیناواترا اشاره کرد که رسانه‌های خارجی درباره مدارک و ردپاهای دیجیتال درباره اینکه چه کسی اول شلیک کرده پرسش‌هایی مطرح کرده‌اند. همچنین برخی مشاهده‌گران گفته‌اند که دانش‌آموزان تایلندی همچنان به مدرسه رفته‌اند اما دانش‌آموزان کامبوجی در خانه نگه داشته شده‌اند، که این موضوع گمانه‌زنی‌هایی درباره اطلاع قبلی کامبوج از حمله ایجاد کرده است—در حالی‌که تایلند هیچ اطلاعی نداشته است.
او با وجود عدم امکان انجام وظایف رسمی به دلیل رسیدگی قانونی در دادگاه قانون اساسی، اعلام کرد که با دقت وضعیت را زیر نظر دارد. وی اخیراً ویدیویی برای شبکه NBT ضبط کرده و توسط معاون وزیر دفاع در جریان اوضاع قرار گرفته است. به گفته او، تجهیزات نظامی تایلند از جمله جنگنده‌های F-16 آماده هستند و استفاده از آن‌ها به دلیل حملات کامبوج به مناطق غیرنظامی و تهدید جان مردم، توجیه‌پذیر است.
خانم شیناواترا افزود که هماهنگی دائم میان دولت و ارتش برقرار است و گام‌های بعدی بر اساس ارزیابی میدانی تعیین می‌شود. با این حال، دولت مصمم است از حاکمیت ملی تایلند دفاع کند و تأکید کرد که تایلند آغازگر درگیری نبوده و به دنبال خشونت نیست، اما در صورت تداوم حملات، عقب‌نشینی نخواهد کرد.
“ما خواهان خشونت نیستیم، اما این خشونت صد در صد از سوی کامبوج آغاز شده است.”
او خواستار اتحاد ملی در این برهه حساس شد:
“بیایید اختلافات داخلی را بعداً حل کنیم—اما در برابر تهدید خارجی، نمی‌توانیم صبر کنیم. باور دارم که تایلندی‌ها از یکدیگر محافظت می‌کنند.”
در پاسخ به اتهامات سیاسی برخی مخالفان که این درگیری را نزاع میان دو خاندان قدرتمند توصیف کرده‌اند، خانم شیناواترا این ادعا را به شدت رد کرد. او توضیح داد که ماه‌ها پیش، دولت تایلند برخورد جدی با باندهای کلاهبرداری تماس‌های جعلی (call center scam) انجام داد که آثار آن در کاهش این جرائم ملموس است. تایلند در این زمینه با لائوس و میانمار همکاری سه‌جانبه داشت.
او همچنین یادآور شد که تماس تلفنی خصوصی (بدون ضبط) با طرف کامبوجی در مورد همکاری در این زمینه داشته است. در ابتدا کامبوج مردد بود، اما در نهایت پذیرفت که همکاری دوجانبه با تایلند داشته باشد. پئتونگ‌تارن احتمال داد که همین موضوع ممکن است برخی منافع پنهان را برهم زده باشد.
“مهم نیست دولت چه نامی داشته باشد، حتی اگر شیناواترا باشد، ما باید اقدام کنیم چون این مسأله بر مردم تایلند اثر دارد.”
“مثل مواد مخدر—نمی‌توانیم بی‌تفاوت باشیم. این وظیفه ماست. و شاید همین موجب برخی پیامدها شده باشد.”
