پیشنهاد نصب راکتورهای ماژولار کوچک (SMR) در تایلند، در پی علاقه‌مندی شرکت‌های بزرگ برای استفاده از این فناوری به‌منظور تضمین پایداری تأمین برق و پشتیبانی از برنامه ملی کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی، در آستانه شتاب گرفتن قرار دارد.
به گفته یکی از مدیران بخش خصوصی در حوزه برق که نخواست نامش فاش شود، گروه راچ (Ratch Group) — بازوی تولید برق سازمان تولید برق تایلند (EGAT)، شرکت Global Power Synergy Plc — زیرمجموعه شرکت نفت و گاز ملی PTT Plc، و شرکت Saha Pathanapibul International Plc — از تولیدکنندگان بزرگ محصولات مصرفی، از حامیان کلیدی فناوری SMR هستند.
علاقه این شرکت‌ها به انرژی هسته‌ای در راستای برنامه دولت برای ترویج نصب راکتورهای SMR است، که بخشی از تلاش‌ها برای کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن ناشی از نیروگاه‌های سوخت فسیلی محسوب می‌شود.
شرکت Global Power Synergy اخیراً اعلام کرده که در حال انجام مطالعه امکان‌سنجی (feasibility study) در پاسخ به افزایش تقاضای برق و دستیابی به هدف کربن‌زدایی خود است.
این مدیر درباره دیدگاه‌های دولت و بخش خصوصی نسبت به فناوری هسته‌ای، پیش از برگزاری سمیناری تحت عنوان «گفت‌وگوی جهانی درباره اجرای SMR» که قرار است در ۱۶ جولای در بانکوک برگزار شود، سخن می‌گفت.
این سمینار یک‌روزه که با حمایت گروه راچ و Saha Pathanapibul International برگزار می‌شود، با هدف به‌روزرسانی روندهای مربوط به SMR و فراهم کردن فرصتی برای تبادل دیدگاه میان کارشناسان و علاقه‌مندان به انرژی هسته‌ای برنامه‌ریزی شده است.
بر اساس تعریف آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، راکتور SMR نوعی فناوری هسته‌ای است که ظرفیت تولید آن تا سقف ۳۰۰ مگاوات به ازای هر واحد می‌رسد — یعنی تقریباً یک‌سوم ظرفیت تولید راکتورهای هسته‌ای بزرگ و سنتی.
این مدیر اضافه کرد:
«ما می‌خواهیم پیش از اجرای برنامه توسعه برق (PDP)، مردم را با SMR آشنا کنیم.»
بر اساس برنامه PDP که از سال ۲۰۲۴ تا ۲۰۳۷ اجرا خواهد شد، قرار است دو راکتور SMR با ظرفیت ۳۰۰ مگاوات ساخته شوند و در اواخر این بازه زمانی وارد مدار شوند. این پروژه‌ها ممکن است توسط EGAT توسعه و بهره‌برداری شوند.
تایلند در دهه ۱۹۷۰ نخستین بار تلاش کرد تا فناوری انرژی هسته‌ای را به کار گیرد و EGAT قرار بود توسعه‌دهنده پروژه باشد، اما این طرح پس از کشف منابع گاز طبیعی در خلیج تایلند در اوایل دهه ۱۹۸۰ متوقف شد.
در سال ۲۰۱۰، انرژی هسته‌ای در برنامه توسعه برق وارد شد و قرار بود پروژه‌ای با ظرفیت ۲۰۰۰ مگاوات در سال‌های ۲۰۲۰ یا ۲۰۲۱ راه‌اندازی شود. اما پس از فاجعه ذوب راکتور هسته‌ای در فوکوشیما ژاپن که ناشی از سونامی سال ۲۰۱۱ بود، انرژی هسته‌ای از این برنامه حذف شد.
کارشناسان انرژی هسته‌ای معتقدند راکتورهای SMR طراحی شده‌اند تا ایمن‌تر باشند و بهتر به نگرانی‌های زیست‌محیطی پاسخ دهند.
SMRها از گردش طبیعی و سیستم‌های مبتنی بر نیروی گرانش برای دفع گرما استفاده می‌کنند. این ویژگی به آن‌ها امکان می‌دهد تا از پیامدهای خطرناک قطع برق که باعث از کار افتادن سیستم‌های خنک‌کننده در راکتورهای سنتی می‌شود، جلوگیری کنند.
برخی از راکتورهای SMR در حال توسعه طوری طراحی شده‌اند که از سوخت بازیافت‌شده راکتورهای قبلی استفاده کنند؛ موضوعی که نگرانی‌ها در مورد مدیریت پسماند هسته‌ای را کاهش می‌دهد.
