نگاهی مختصر به تاریخ تایلند در دوران باستان

به اشتراک بگذارید:

نخستین نشانه‌های باستان‌شناسی که از سکونت بشر در سرزمین تایلند یافت شده به روستاهای شمال شرقی و منطقه بان‌چیانگ، جایی که ابزارآلات و نشانه‌هایی از برداشت برنج در ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است اشاره دارد.

کوزه سرامیکی سیاه، فرهنگ بان چیانگ، تایلند، ۱۲۰۰–۸۰۰ پیش از میلاد. منبع: ویکی پدیا

بالغ بر هزاران سال پیش تاکنون؛ سه گروه از مردمان یعنی مونها، خمرها و تایلندی‌ها از چین به سمت جنوب مهاجرت داشته‌اند. مونها در میانمار (برمه) کنونی ساکن شده‌اند. خمرها به سرزمینی رفته‌اند که امروزه کامبوج نام دارد و تایلندی‌ها از ۱۲۰۰ سال پیش تاکنون در سه منطقه شمال، لانا، سوکوتای و پایائو حکمرانی داشته‌اند. این ایالت‌ها با یکدیگر جنگیدند و مورد تهدید مداوم خمرها، برمه و ویتنام قرار گرفتند.

سوکوتای در سال ۱۲۳۸ استقلال خود را اعلام کرد و به تدریج در اطراف و اکناف رودخانه چائوپرایا توسعه یافت. بودیسم از دیرباز مذهب غالب در این منطقه بوده و در همین دوره بود که هنرهای دستی، موسیقی، معماری، نقاشی، الفبا و ادبیات تایلندی شکوفا شد.

عصر سوکوتای در سال ۱۳۰۰ رو به افول گذاشت و به تدریج خراج گذار ایالت آیوتایا به عنوان حکمرانی پویا درآمد. در سال ۱۳۵۰ آیوتایا به سبب موقعیت راهبردی خود، یکی از مهمترین کانونهای حکمرانی جهان چه برای آسیایی‌ها و چه برای اروپایی‌ها در آن دوران جلوه‌گر شد.

در مدت ۴۱۷ سال حکمرانی مسلط آیوتایا؛ فرهنگ غنی تایلندی بارور شد و از مرزها فراتر رفت و به محدوده حکمرانی خمرها در کامبوج نفوذ کرد. این فرهنگ با دیگر جوامع عربی؛ هندی، چینی، ژاپنی و قدرتهای اروپایی به ویژه پرتغال و هلند نیز تعامل داشت.

ویرانیهای آیوتایا در سال ۱۷۶۷ توسط برمه‌ایها برای فرهنگ تایلندی بسیار گران آمد. با این وجود برمه‌ایها نتوانستند این پادشاهی را اداره کنند و در سال ۱۷۶۹ شاه تاکسین بزرگ توانست شهر تنبوری در کرانه‌های رودخانه چائوپرایا را به‌ عنوان پایتخت اعلام کند و سلسله پادشاهی را در دست بگیرد. در سال ۱۷۸۲شاه رامای اول نخستین سلسله پادشاهی چاکری را اعلام کرد و پایتخت را به نزدیکی بانکوک انتقال داد.

پادشاه چهارم در سلسله چاکری مونگکوت (رامای چهارم) بین سال های ۱۸۵۱ تا ۱۸۶۸ حکومت کرد. پسرش رامای پنجم از سال ۱۸۶۹ تا ۱۹۱۰ با ذکاوتی که در دیپلماسی خارجی و نوگرایی از خود نشان داد؛ اجازه نداد تا پادشاهی تایلند زیر سلطه استعماری غرب که در آن زمان در کشورهای همجوار موضوعی رایج و حاکم بود، قرار بگیرد. تنها در پادشاهی این دو سلسله بود که قدرتهای خارجی فرصت نیافتند تا در حکومت داخلی مداخله کنند.


بیشتر بخوانید:





5 1 رای
نمره دهی به مطلب
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده تمام نظرات

محتوای تولید شده در این رسانه محافظت می‌شود.